ข้อพระธรรม: ปฐมกาล ๑๒: ๑-๕ Scripture: Genesis 12:1-5

“พระยาห์เวห์ตรัสแก่อับรามว่า “เจ้าจงออกจากดินแดนของเจ้า จากญาติพี่น้องของเจ้า จากบ้านบิดาของเจ้า ไปยังดินแดนที่เราจะสำแดงแก่เจ้า เราจะให้เจ้าเป็นชนชาติใหญ่ เราจะอวยพรเจ้า จะให้เจ้ามีชื่อเสียงใหญ่โต แล้วเจ้าจะเป็นพร เราจะอวยพรคนที่อวยพรเจ้า เราจะสาปคนที่แช่งเจ้า บรรดาเผ่าพันธุ์ทั่วโลกจะได้พรเพราะเจ้า” ฝ่ายอับรามก็ไปตามพระดำรัสของพระยาห์เวห์ โลทก็ไปด้วย เมื่ออับรามออกจากเมืองฮารานนั้นท่านมีอายุได้ 75 ปี อับรามพานางซารายภรรยาของท่าน กับโลทบุตรของน้องชายและทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่สะสมไว้ ทั้งบรรดาผู้คนที่ได้ไว้ที่ฮารานนั้นออกเดินทางไปยังแผ่นดินคานาอัน เมื่อเข้าไปในแผ่นดินคานาอันแล้ว”
ปฐมกาล 12:1-5 THSV11

“The Lord had said to Abram, “Leave your native country, your relatives, and your father’s family, and go to the land that I will show you. I will make you into a great nation. I will bless you and make you famous, and you will be a blessing to others. I will bless those who bless you and curse those who treat you with contempt. All the families on earth will be blessed through you.” So Abram departed as the Lord had instructed, and Lot went with him. Abram was seventy-five years old when he left Haran. He took his wife, Sarai, his nephew Lot, and all his wealth—his livestock and all the people he had taken into his household at Haran—and headed for the land of Canaan. When they arrived in Canaan,”
Genesis 12:1-5 NLT